©: Bauke Folkertsma

Lauwersoog is het jongste dorp van Groningen. Jong omdat het pas na de afsluiting van de Lauwerszee in 1969 is ontstaan. Hoewel het geen kerk heeft, beschouwen we het toch als een dorp en niet als een buurschap, omdat het een aantal belangrijke voorzieningen heeft.

Na de watersnoodramp van 1953 is er vanuit de provincies Groningen en Friesland op aangedrongen de afsluiting van de Lauwerszee deel uit te laten maken van het Deltaplan. Na veel druk is in 1966 begonnen aan het werk dat drie jaar later werd afgerond. In de dijk vormen de spuisluizen ten westen van de nederzetting en haven markante elementen.

Het deels drooggevallen gebied met een slenkenstructuur heeft een aantal bestemmingen gekregen; landbouw, recreatie, militair oefenterrein en de belangrijkste: natuur.

Op het voormalige werkeiland zijn de haven en het dorp Lauwersoog ontwikkeld. De naam is een combinatie van het riviertje de Lauwers en oog, dat eiland betekent. In Lauwersoog zijn allerlei functies geconcentreerd, maritieme activiteiten die van Oostmahorn en Zoutkamp zijn overgenomen. De veerdienst naar Schiermonnikoog heeft er een terminal, er is een haven – in 1986 uitgebreid – voor vissers uit Nederland, voornamelijk uit Urk en het buitenland (Denemarken) en de reddingsdienst is er gekomen.

Geleidelijk is Lauwersoog een plaats voor (dag)recreatie geworden met een recreatiehaven, een camping, het recreatieoord Robbenoort met bungalows en het natuurdorp Suyderoogh. Van de gebieden rond het Lauwersmeer is in 2003 ongeveer 6000 hectare aangewezen als Nationaal Park. Het nodigt uit tot natuurrecreatie in contrast met de eilandrecreatie die hier passeert en die een nogal wezensvreemde parkeergarage tot gevolg heeft gehad. Aan de haven zijn naast de afslag een aantal visverwerkende bedrijven gevestigd. Lauwersoog is door deze ontwikkelingen een zeer gevarieerd dorp geworden.

Colofon

Bron: Noordboek

© Foto voorblad: Bauke Folkertsma