Het Gooiland, waar Blaricum deel van uitmaakt, kwam rond het jaar 968 in bezit van de Abdij van Elten (Duitsland), van waaruit het gebied werd bestuurd. Nadat de naam ‘het Gooi’ (afkomstig van gouw) rond 1300 ontstond, noemde men de bewoners van deze bos- en heidegronden Lantgooiers, wat in 1702 veranderde in de naam Erfgooiers - de gemeenschappelijke landbouwgrond werd namelijk van vader op zoon werd overgedragen.In het huidige dorpscentrum, waar nu de Hervormde Kerk staat, werd omstreeks 1400 voor het eerst een godshuis gebouwd. De kerk heeft door de tijd heen een aantal veranderingen ondergaan, mede door brand in 1696, waarbij het gebouw voor een deel werd verwoest. In 1934 heeft een architect een vleugje modern-rustieke stijl verwerkt in de kerk waarbij veel hout is gebruikt. De kerk is ondanks deze laatste ingreep en een paar positionele veranderingen in het interieur niet veel veranderd sinds de eerste steenlegging.Omstreeks 1875 werd Blaricum een aantrekkelijk woongebied voor welgestelde burgers die vaak uit verstedelijkte gebieden kwamen. Ook kunstenaars werden aangetrokken tot dit dorpje. Er bestaan veel schilderijen met als onderwerp het heidelandschap met de typische, lage boerderijtjes. De nieuwe Blaricummers brachten een andere mentaliteit mee dan de oorspronkelijke bewoners, waardoor het dorpje langzamerhand zijn originele karakter verloor. Boerderijen dienden niet langer als onderkomens voor boeren maar werden omgebouwd tot vrijstaande villa’s. De laatste ingrijpende verandering vond plaats in 1973 toen de wijk Bijvanck werd gebouwd om de nijpende woningnood op te lossen. Vele boerenbedrijven gingen op de schop omdat landbouwgrond gebruikt werd voor huizenbouw. Niet lang geleden hielden de allerlaatste melkveebedrijven op te bestaan. Door de toestroom van vooral welgestelde nieuwkomers staat Blaricum nu bekend als een zeer welvarend dorp met ongeveer 9100 inwoners.