Dorpsverhalen

Van: Jan PortengenDeze gesprekken met Valkenburgers werden opgetekend tussen 1980 en 1986 en gepubliceerd in het huis aan huis verspreide maandblad van de Verenigingenraad “Zicht op Valkenburg”. Nu, tien tot vijftien jaar nadien zijn ze, voorzien van een aantal foto’s, gebundeld. Het resultaat, dit boekje, is vervolgens met eigen hand gemaakt en in eigen beheer uitgebracht door de schrijver. Nadruk etc. is zonder toestemming niet toegestaan. Valkenburg, januari 1996   Zie de hieronder gekoppelde vensters.

Winkelier Ary van der Mouw is dood en begraven. Er hing een paar dagen een laken voor de ramen en de winkel was dicht. Die winkel staat in het hartje van het dorp. Naast de smederij. Op de hoek van de Dorpsstraat en de korte Commandeursteeg. Voor drie gulden en negentien stuivers aangeslagen in de jaarlijkse Verponding.Nu kan iedereen weer terecht. Trijntje houdt de winkel draaiende. Ze piekert er niet over de zaak te verkopen. Dat kan dank zij de hulp van Antje Ouwersloot, de weduwe van Krijn van Oosten. Totdat ook Trijntje, ziek thuis, haar testament moet laten maken. Dat gebew1 in maart 181

In veel streken van ons land is de plaatselijke genoegzaamheid en de naijver tussen dorpen onderling voedingsbodem voor onderlinge spot. Zo ook in ons dorp Valkenburg. Over ons dorp wordt in het Jaarboekje het volgende beschreven. VALKENBURG Ruzie bestaat er nogal eens tussen Rijnsburgers en Valkenburgers. Bij ruw weer roepen de Rijnsburgers tegen de Valkenburgers: ">>>>>>Moeten jullie de toren niet binnenhalen?" Rijnsburg heeft, zoals bekend, een stoere tufstenen toren en Valkenburg had tot de meidagen van 1940 een houten kerktorentje, dat nauwelijks boven de hoge iepebom

Een overzicht van in het dorp Valkenburg bekende bijnamen: de jut - familie van Dijk, bloemen/chrysantentelers de kak - familie Oudshoorn de snor - familie de Vries de snoek de bokkum etc.