Bekenden

April 1982. Door: Jan Portengen Gerrit Barnhoorn Ons dorp heeft een ernstig gebrek. Er zijn vrijwel geen echte wandel-mogelijkheden. Mij zijn slechts drie als zodanig aangegeven gebieden bekend: de Voorschoterweg, een gedeelte van het Castellumplein en Duinzicht. Dus zijn en blijven we aangewezen op het rondje: Zonneveldslaan, Torenvlietlaan en Achterweg. Voor serieuze honden-uitlaters mogelijkerwijze een heen en weertje op de Broekweg. Daar houdt het mee op. De planten en dieren die daar in het wild leven worden elders in dit blad regelmatig beschreven door Corrie v. Kralin¬gen. Volgens

Maart 1985. Door: Jan PortengenLeen van Tilburg “Hoeveel boeren zijn er in Valkenburg?” Mijn gastheer behoefde nauwelijks na te denken. “Drie”, kwam het prompt, “Van der Marel, Van Leeuwen en Van Egmond. Dat zijn de groten!” Zelf beschouwt hij zich als een kleine boer. In hart en nieren, dat wel, maar met een veestapel die tegenwoordig nauwelijks telt. Allerlei soorten beesten kwam ik tegen: konijnen, kippen, een geit, schapen (die nacht werden er vier lammetjes geboren) en koeien. De roodbonte soort overheerst nog steeds, maar ook stond er een Limousine in

Geschreven 1 september 2021 19 AUGUSTUS 1921 IS JAN DE VRIES GEBOREN.Vorige maand werd hij 100 jaar. Negen jaar terug had de vereniging een interview met hem. Hierbij ging het met name over zijn jeugd en tienerjaren. Zeg maar de jaren ’20 en ’30. Het geeft een schets van Valkenburg van voor 1940.De familie De Vries is een veel voorkomende achternaam in Valkenburg. Oorspronkelijk kwam de familie uit Oegstgeest. De familie werkte op de pannenfabriek aan de overkant van de Rijn. De werktijden waren van ‘s morgens 5 tot ‘s avonds 7 uur. Daarnaast voer opa ook nog klei vo

In dit venster brengen we alle foto's bij elkaar waar het gaat over de pontbaas. We hopen dat we op den duur een compleet overzicht kunnen geven van alle pontbazen. 

Januari 1983. Door: Jan PortengenJaantje Vernaut In Elst is ze geboren, bij Nijmegen. “Ik heb nu 87 jaren op deze wereld rondgescharreld. In die tijd 31 keer verhuisd. Mijn vader was stationschef, vandaar! Als dat weer nodig was, ging hij op zoek naar een geschikte woning, dat was in die tijd niet zo moeilijk, om het andere huis stond er één leeg met een bordje; Te Huur. Kwam hij daarna thuis dan zei hij: Moeder ik heb twee huisbazen! Hij hield altijd een slag om de arm dan kon zij ook nog kiezen. Mijn eerste man was ook bij de spoorwegen, commies. Zo komt het dat ik in ie

Oktober 1981 Door: Jan Portengen Meester de Heus Meester de Heus kan best als een Valkenburger aangemerkt worden. Hij woont hier met zijn gezin al zo'n 20 jaar. Het oud-hoofd van de School Met Den Bijbel (zoals het nog steeds met letters staat aangegeven op het gebouw aan de Broekweg) is een rijzig man. Zijn vervroegde pensionering heeft hem geen slecht gedaan. Een gebruind, gezond gezicht graag bereid tot hartelijk lachen. Zo kwam ik hem tegen in de Marinus Poststraat. Zoals immer, gekleed als een heer, met grote stappen enigszins gebogen naast zijn vrouw voortgaand, minzaam groetend in

Oktober 1983. Door: Jan Portengen Jaap van Kouwenhove Jaap van Kouwenhove is een bekende Valkenburger! Niet dat hij door iedereen bij de voornaam genoemd wordt. Het dorp spreekt van hem als: meneer van Kouwenhove. Is het dan zo'n deftig mens? Helemaal niet. Hij heeft niet eens een auto! Zelfs geen rijbewijs. Op de brommer gaat hij naar zijn werk. Zwaar gehelmd en ingepakt. Klein van stuk, maar groot van uiterlijk.  Toch heeft hij een witte-boorden baantje. Chef van de Binnendienst is hij. Op een assurantie-kantoor in Leiden. Het is een administrateur in hart en nieren. Eé

Johannes van der Zwart, geboren op 16 september 1885 te Valkenburg en overleden op 8 februari 1954 te Leiden. Zoon van: Arie van der Zwart (1849-1936) en Cornelia Bal (1858-1933) De heer van der Zwart was bekend om diverse functies die hij heeft bekleed. Wij noemen het feit dat hij onderwijzer is geweest tot 1945, was één van de oprichters van Oranjevereniging Wilhelmina, Kerkelijk ontvanger van de Nederlands Hervormde Kerk en tot slot penningmeester van vereniging "Draagt Elkanders Lasten". (opsomming wellicht niet compleet)

Oktober 1985. Door: Jan Portengen Mr. R.J.J.A.A. van den Clooster Baron Sloet tot Everlo Toen ik buiten kwam, overviel me de stilte van de nacht. Het rossige licht van de lantaarns bescheen het dampende asfalt van de weg. Niemand liet zich horen, geen mens was te zien. Ik kreeg het gevoel dat mijn hoofd op een ander niveau dreef dan dat waarop mijn benen bewogen. Er tussenin iets meer bier dan ik gewend ben. Ik verlangde naar mijn kooi aan boord. Plotseling verscheen een schimmige gestalte in het licht van een opengaande poort en een bekende stem verbrak het zwijgen: “Ik zie niet graag

Januari 1986. Door: Jan Portengen Piet Geerlings Zijn bejaardenwoning trok mijn aandacht door het raambiljet tegen de kruisraketten. Zeldzaam in Valkenburg. De bewoner viel me op toen hij tussen mijn rommelmarktboeken een bijzonder exemplaar zocht. Een bejaarde met het uiterlijk van een principieel man. Op een even degelijk rijwiel.  Achtenzeventig jaar en wie zou hem die aanzien? Maar tijdens ons gesprek verwonderde hij zich er over, dat zijn vader, altijd al een gesloten vat, nog immer weigert hem nadere details te verstrekken over iets dat in het begin van deze eeuw zijn beslag

November 1983. Door: Jan Portengen Piet de Vries “Best grondje!”, was het oordeel van mijn collega-volkstuinder. Hij kan het weten, is opgegroeid tussen de groente, zogezegd. We rooiden, overigens met toestemming van de oorspronkelijke eigenaar, een stuk of wat rabarberstruiken uit het land van Piet de Vries achter zijn huis aan de Hoofdstraat. Reeds waren er palen uitgezet voor een vijftal woningen en verbinding met de Middenweg. “Gaat het U niet aan het hart als je ziet dat de grond, die je jarenlang bewerkt hebt, plaats moet bieden aan nog meer keuri

Februari 1982. Door: Jan Portengen Jan van den Berg Deel 1. Waarin de schrijver een oude bekende ontmoet.Hoewel niet in Valkenburg ben ik toch geboren en getogen in een dorp en werkte er als leerling in een garage. Ik en de baas deden het werk. We repareerden alles waar wielen onder zaten. Naast ons was het bedrijf van de fietsenmaker. Diens zoon en hulp was een paar jaar jonger dan ik daarom keek hij hoog tegen mij op, de gevorderde monteur. Hij bediende de benzinepomp van zijn vader, een antieke vleugelpomp, ik die van mijn baas, een modern elektrisch gedreven apparaat. Soms was er voor be

Maart 1981. Door: Jan Portengen Anneke van de Broek Voorwaar het zijn barre tijden die we mogen meemaken! Het ene moment zie je de koolmeesjes het voor hen bedoelde broedhokje ontdekken alsof het er pas voor 't eerst hangt en met een bravoure of ze het zelf gemaakt hebben, een dag later raast de storm door de straten. 's Morgens een flink pak sneeuw, 's middags een zwerm spreeuwen in de kale appelboom met hun kwetterende samenzang ter ere van de heerlijke warme zon. Februari 1981. De tijd waarin hondeneigenaren angstig naar buiten kijken en zich beperken tot een wandeling naar de

April 1984. Door: Jan Portengen. Slager van Kesteren De bewoners van Middenweg 10 willen niet gestoord worden in hun middagslaapje. “Niet voor vier uur bellen”, hangt er een briefje aan de deur. Dat geldt niet zozeer mevrouw van Kesteren, maar haar man die de tachtig ruim gepasseerd is en nu met ziekte te kampen heeft. Desondanks had ik hem enkele dagen tevoren zien fietsen door het dorp, hetgeen me de moed verschafte om kwart over vier terug te komen. Er was al bezoek, de keurig in het pak gestoken heer des huizes zat in de leunstoel en observeerde door het raam mijn nadering me