Ginnum
Ginnum is in terpdoarp dat inkele ieuwen foar it begjin fan de jiertelling ûntstien is. It is ien fan de saneamde Flieterpen. Ginnum wie in radiale terp dêr‘t de spoaren, nettsjinsteande de sterke ôfgraving fan om-ende-by 1900, hjir en dêr noch nei te gean binne. Allinne it diel fan de terp fan tsjerke mei tsjerkhôf is sparre bleaun en oan ‘e east- en noardkant fan de tsjerke leit noch in stik ringdyk.
Ginnum wie mei de Ginnumer Opfeart oer it wetter ûntsletten yn súdwestlike rjochting nei de Ferwerter Feart en Alde Feart fan dit doarp nei de Ie. De ferkearsrûte oer lân fan Dokkum nei Ferwert ta rûn yn ‘t earstoan om de noardeastlike terpflank hinne, mar yn 1856 is de dyk fan Ferwert yn ‘e rjochting Jislum ferhurde, oer de terp fan Ginnum en dêr krekt by de tsjerketoer lâns lein. Alve jier letter is dat bard mei de dyk fan Dokkum oer Reitsum. Sadwaande ûntstie der in nije trijesprong rom súdlik fan de tsjerke en bleau it noardeastlike kwart fan de ringdyk yn autentike foarm bestean. Yn de parsellearing is de radiale struktuer net mear werom te sjen.
De bebouwing fan Ginnum hat altyd tin beboud west. No bestiet it doarp út inkele buertsjes dy ‘t sa as it liket, tafallich rom om ‘e tsjerke hinne groepearre binne. De ienbeukige doarpstsjerke datearret oarspronklik út de 12e ieu. Dat is benammen te sjen oan de noardmuorre, dêr‘t de sparfjilden mei rûnbôgefriezen, útfierd yn dowestien, noch oanwêzich binne. De tsjerke is yn de 13e ieu oan de westkant fergrutte en de trijekantige koarsluting is oanbrocht yn de 15e ieu. De sealdaktoer ferriisde yn de earste helte fan de 15e ieu. Dizze hat op de begeane grûn in koepelferwulf, nei alle gedachten in oerbliuwsel fan de oerwulving dy‘t de tsjerke yn de 13e ieu krige, mar yn de 17e ieu wer fuorthelle waard. It grutte, ryk bewurke doopfont út de 16e ieu is yn 1878 troch in partikulier skonken oan it Frysk Museum yn Ljouwert.
Colofon
Uitgeverij: NoordBoek - Auteur: Peter Karstkarel
