Heim

Het dorp Eastermar ligt ten noorden van Drachten in een prachtig gebied te midden van twee, voor het gebied bijzondere waterpartijen, het Bergumermeer en De Leien. Deze relatief kleine en ondiepe meren zijn grotendeels ontstaan door veenafgravingen en afkalving. Het gebied draagt met trots het predicaat “Nationaal Landschap De Noardlike Fryske Wâlden” (De Noordelijke Friese Wouden).

Toch zal een bezoeker die van de meren heeft genoten zich wellicht afvragen, waar zijn de wouden gebleven? Inderdaad, wouden in de zin van uitgestrekte bossen vind je er niet. In de plaats daarvan vind je een eeuwenoud coulisselandschap. Dit wordt gevormd door talloze boom- en houtwallen die kleinschalige boerenpercelen van elkaar scheiden. Hier en daar kijk je dwars door een aantal van deze boom- en houtwallen heen, de dieptewerking is subliem. Tussen deze coulissen zie je telkens weer een andere voorstelling. Akkerland, graanvelden, weilanden met koeien, paarden, schapen, of misschien wel het mooist, een wisselend kleurenpalet van veldbloemen. De analogie met coulissen en voorstellingen in een theater kan bijna niet treffender.

De boom- en houtwallen worden met regelmaat teruggesnoeid en groeien in enkele jaren daarna weer terug. Aan de oudste exemplaren zie je dit onderhoud terug in decenniaoude grillige stronken en stobben. Ruilverkaveling is aan het gebied voorbijgegaan en dat is maar goed ook. De hout- en boomwallen zijn onaangetast en volgen de oorspronkelijke zandpaden die dorpen als Eastermar, Sumar, Harkema en Drogeham aan elkaar verbonden en nog steeds verbinden. De gemeente heeft zich erbij neergelegd en doet het onderhoud met zorg, verharding is uitgesloten. 

Het enige dat in het historische beeld ontbreekt zijn de karresporen die er ooit in grote hoeveelheden moeten hebben gelegen. Ook verdwenen zijn de talloze plaggenhutten die er moeten hebben gestaan. Het is moeilijk voor te stellen maar tot voor slechts honderd jaar geleden werden plaggenhutten in het gebied gebouwd om in te wonen, ook met grote gezinnen. De bijzondere  geschiedenis van de plaggenhut wordt verteld in Themapark de Spitkeet in Harkema, een aanrader.

Ik heb er een middag doorgebracht en kom snel terug want "Theater" Nationaal landschap de Noardlike Fryske Wâlden is 7 dagen per week open en de entree is ook nog eens helemaal gratis!

"Café biljart... café biljart... klein stukje groen voor het eenzame hart".

Eén regel uit een versje van de legendarische Toon Hermans, Nederlands bekendste cabaretier in de tweede helft van de twintigste eeuw. Hij zingt over een dorpscafé, twee oude vrienden, ome Willem en ome Arie en dat ze elkaar daar al jaren treffen om te biljarten. Totdat een van de  vrienden komt te overlijden en de ander tevergeefs zit te wachten. Hermans was een verteller van verhalen van de gewone man en vrouw.

Toon Hermans' lied past naadloos in Hotel de Prins in Makkum. Het café heeft de sfeer van de tweede helft van de twintigste eeuw perfect weten te behouden. Hoewel onderdelen van de inrichting wellicht teruggaan tot de achttiende eeuw. Neem de fantastische tegeltableau's van Makkumer aardewerk aan de muur. Ze tonen ruim een tiental zeilschepen in Delfts blauw. Dichter dan dit kom je niet bij het authentieke Makkum. Als tegels konden praten...

Maar hoe zit het met het biljart? De keu's hangen in de rechterhoek tegen de muur. Het digitale scorebord staat in de linker op de vensterbank. De biljartlampen hangen boven de eettafel in het midden. Maar... het biljart?

Het wordt tijdens de zomermaanden opgeruimd om plaats te maken voor toeristen. De uitbater kan niet anders. De kachel moet ook branden. 

Maar als de toeristen weer vertrokken zijn uit Makkum komen "ome Arie en ome Willem", als ze er nog zijn, gewoon weer biljarten in café biljart Hotel de Prins.

In Gaasterland heb je aan de IJsselmeerkust een aantal plekken waar je een optimaal uitzicht hebt over het IJsselmeer. Ik denk aan het Mirnserklif bij Mirns, het Oudemirdumerklif bij Oudemirdum en het meest beroemde, het Reaklif bij Warns. Hier vochten de Friezen een legendarische strijd tegen de Hollanders in 1345.

Je vraagt je af waarom je juist hier het mooiste uitzicht hebt over het IJsselmeer. Volgens mij komt dat doordat je bij helder weer nog net de overkant kunt zien. Je ziet de kerktoren van Enkhuizen duidelijk aan de horizon temidden vaag trillende silhouetten van windturbines, bomen en bebouwing. Daarnaast heb je als je naar links kijkt uitzicht op windturbines die de dijk van de Noordoostpolder en Flevopolder aangeven, helemaal tot aan de Maximacentrale bij Lelystad. Aan de rechterkant zie je de windturbines die het einde van de Afsluitdijk markeren, de Afsluitdijk begint wat mij betreft in Friesland maar wellicht zag de geestelijk vader Cornelis Lely dat anders.

Dit panorama heb je vooral omdat het klif je net voldoende meters boven het waterpeil van het IJsselmeer uittilt. Hierdoor kun je over de kromming van de aarde en dus het IJsselmeer heen kijken.

Als je de tijd neemt ga je bijna automatisch mijmeren over wat er allemaal nog meer achter de horizon schuil gaat en achter de toren van Enkhuizen. En juist op dat moment raak je in gesprek met een toevallige voorbijganger. Hij vertelt dat tijdens de tweede wereldoorlog V2’s werden gelanceerd vanuit de bossen van Rijs, bestemming Londen. Deze bossen bevinden zich in Mirns recht achter je.  Veel V2's zouden dienst hebben geweigerd en in het IJsselmeer zijn geplonst.

Ik heb het nagezocht op de kaart. Ze moeten rechts van de Enkhuizer toren zijn gevlogen onderweg naar de Britse hoofdstad. Mijn bezoekjes aan het IJsselmeerpanorama krijgen vanaf nu een extra dimensie.

Makkum is een mooie authentieke oude vissersplaats en havenplaats aan de IJsselmeerkust in Friesland. Daarin verschilt het niet veel van andere vissersplaatsen en havensteden aan de Friese IJsselmeerkust zoals Stavoren, Hindeloopen en Workum. Maar er is één ding waar Makkum wel degelijk een verschil maakt. Het heeft een heuse strandboulevard, de Holle Poarte. 

De Makkumer strandboulevard heeft alles wat je van een strandboulevard mag verwachten. Terrasjes, restaurants, snackbars, ijssalons, loungebanken en -stoelen, parasols in alle soorten en maten, zeilscholen, klimtoestellen, stuifzand, een hotel en een pier. Kortom, Makkum doet niet onder voor de gemiddelde badplaats.

Maar toch is er iets vreemds aan de hand. Makkum ontbeert een zee. Van een strandboulevard verwacht je een constante aanzwellende en afnemende ondertoon van branding. Deze is er niet (meer) in Makkum. In 1932 werd het laatste gat in de Afsluitdijk gedicht. Daarmee was de Zuiderzee definitief veranderd in het IJsselmeer. Hoewel het IJsselmeer bij harde wind flink tekeer kan gaan, een branding zul je aan de kust ervan niet aantreffen. 

Eigenlijk is dat jammer. Kijk naar de Waddeneilanden. Vlieland, Terschelling, Ameland en Schiermonnikoog. Daar hebben ze wel een echte branding.

Ik denk dat Makkum zich daar niet al te druk om hoeft te maken. Makkum heeft een strandboulevard en deze heeft geen van de Waddeneilanden.

De laatste tijd hoor je steeds vaker het woord "tinyhouse" voorbijkomen. Daarmee wordt een miniwoning bedoeld. Duurzaamheid en huizencrisis zijn redenen voor herbezinning op wat een woning is en hoeveel ruimte je beslist nodig hebt om gerieflijk te wonen. We vergeten voor het gemak dat drie generaties geleden het hier en daar heel normaal was om te wonen in zeer kleine woningen. Zelfs door gezinnen met een stevig aantal kinderen. Gerieflijkheid was toen niet zo belangrijk. Gezelligheid des te meer.

Er zijn voorbeelden van dit soort historische woningen te vinden in twee regio's in Friesland, De Dokkumer Wâlden en de Trynwâlden. Het exemplaar op de foto staat in het dorp Kollumerzwaag, recht tegenover het kerkhof en de eeuwenoude Hervormde kerk. Het is een rijksmonument dus de historische waarde wordt tot in Den Haag onderkend. Het huisje draagt de veelzeggende naam "Willem's húske".

In de regio wordt het type huisje ook wel een "woudhuisje" genoemd. De basisvorm is, met minimale variaties, ongeveer hetzelfde. Rietgedekt, twee ramen voor, twee zolderraampjes daarboven, een deur aan de zijkant, al dan niet in een erker, links of rechts een langer doorlopend dakvlak.

De lokale bevolking is soms zo verknocht en gehecht aan het type woning dat de basisvorm in nieuwbouw, weliswaar met een vergrotingsfactor 4, nog steeds wordt gekopieerd.

Ontwerpers van tinyhouses en architecten kunnen eens een bezoekje brengen aan Kollumerzwaag om inspiratie op te doen.

Anne Wytzes uit Folsgare kreeg voor moord op Jantie Feijtes en Stijntje Jans de zwaarste straf die begin 17e eeuw gegeven kon worden.

Hij werd geradbraakt!

Hier volgt het verhaal waarom hij deze straf kreeg uit Criminele sententies : Hof van Friesland 23-10-1717

Op zondag 30 augustus 1716 begaf Anne Wytzes, sinds enige tijd woonachtig op de Olde Galileën in Leeuwarden, zich naar de woning van Seerp Beerns en Jantie Feijtes te Goutum, met het doel daar te gaan stelen. Hij wist dat Seerp Beerns niet thuis was. De bovendeur was open en het kostte geen moeite om de onderdeur van de grendel te doen en zo door het portaaltje in de kamer te komen, waar de 70-jarige Jantie Feijtes in haar stoel zat.

In april 1909 krijgt de afdeling Dronryp/Skingen toestemming voor het bouwen van een uitleenpunt, waar leden verpleegmateriaal konden lenen. Sinds 1956, toen de vereniging aan de Hearewei 30 een eigen kruisgebouw kreeg, opslagplek van materiaal voor het onderhoud van het kerkhof . Het is een van de weinige uitleenpunten uit begin 20e eeuw dat bewaard gebleven is. In 2021 werd het geheel gerestaureerd.

In 1875 wordt in Noord – Holland de eerste Kruisvereniging opgericht Op 15 oktober 1902 in Leeuwarden de Provinciale Friesche Vereeniging "Het Groene Kruis". Tien jaar is in vrijwel alle steden en dorpen in Friesland een plaatselijke kruisvereniging werkzaam. Ook in Dronrijp.

Het werk van de kruisverenigingen bestond uit het geven van voorlichting op het gebied van de hygiëne,  het bestrijden van epidemieën en volksziekten, het verplegen van zieken thuis en de zorg voor moeder en kind. Met het oog op de verpleging van zieken thuis worden uitleenpunten in het leven geroepen waar verpleegmateriaal kan worden geleend.

Wout Zijlstra wordt geboren op 4 Augustus  1964 te Wolsum. Hij is het jongste kind van Watte Zijlstra, zoon van slager Hantsje Zijlstra en Minke Zijlstra uit Wolsum en Idske Posthuma, de dochter van slager Douwe Posthuma en Aagje de Boer uit Folsgare (Tsjaerddyk 42). Boven Wout zijn twee broers en twee zusters.

Vader Watte Zijlstra werkt de eerste jaren van zijn huwelijk als veekoopman in Wolsum. In 1968 koopt hij een slagerij in IJlst en rond 1975 een boerderij aan de Tsjaerddyk (nr 27), waar later het succes voor Wout zal beginnen.

Voor hij met zijn gezin naar Folsgare komt, worden eerst de kop en de hals van de boerderij grondig verbouwd door de lokale timmerman Wiersma. Het gezin verhuist in 1976. Zijlstra wordt weer veekoopman en heeft de ruimte om vee aan te kopen en te weiden.

Wout is inmiddels twaalf jaar oud en begint met zelf gemaakte gewichten te trainen. Het resultaat mag er zijn. Na een paar jaar gooien en smijten begint de zuidmuur van de boerderij te scheuren en te verzakken. Dit weerhoudt hem er niet van om al op jonge leeftijd met succes deel te nemen aan wedstrijden voor “Sterkste Man”.

Op 12 mei 1898 wordt  Meinte Ruurds Abma geboren in Hidaard. Zijn ouders Ruurd Taedes Abma en Hesseltje Brandsma verhuizen in 1905 naar Folsgare.  Op 11 mei 1922 trouwt hij met Akke Boschma, een dochter van Feike Boschma en Willemke Rollema. Hij wordt later boer op de “Blikken pleats” en geeft de boerderij de nieuwe naam Carpe Diem. Meinte Ruurds schrijft veel stukjes, het volgende verhaal is van zijn hand. Het verhaal is, zo veel mogelijk letterlijk, naar het Nederlands vertaald, de originele Friese tekst staat onder de Friese versie van de dorpscanon.

De verste herinnering aan paarden gaat terug naar Hidaard, waar ’s ochtends het paard voor de karnmolen liep. En dat bleef ook wel eens staan en dan kwam moeder door de deur van het karnvertrek en zei: krr, krr, en de zaak liep weer. In 1905 verhuisden wij naar Folsgare  en in 1907 werd de boerderij verbouwd. Toen kwam er weer een paard voor de karnmolen, maar nu ging het om de waterbak  (400 liter) op zolder vol te pompen.

Als jongen mocht je in de vakantie met het oudste paard er tussenin rijden bij het mesten, toen je wat ouder werd, kreeg je een wat schrikachtiger dier in handen, alles onder de voorwaarde “je mag niet zo jagen”. Met twee paarden voor de maaimachine werd al een wat groter blijk van vertrouwen gegeven. Als jongeman met een vriendin in de tilbury op hoogtijdagen naar Leeuwarden of naar Gaasterland waren hoogtepunten. Soldaat worden was er ook bij. “Waar wil je dienen?” werd ons bij de keuring gevraagd. “Bij de cavalerie”,  was het antwoord.

Taede Ruurds Abma is op 30 juni 1826 in Folsgare aan de ‘leane’ geboren en wordt aangegeven op 1 juli 1826 door zijn vader Ruurd Freerk Abma met de getuigen Fedde Oeges Breeuwsma en Hendrik Uiltjes Hoekstra, beiden boer en buren van de ouders Ruurd Freeks Abma en Hiltje Klazes Wiersma.

Ruurd Freeks Abma oud zeven en veertig jaren boer wonende te Folsgare welke ons een kind van het mannelijke geslacht heeft voorgesteld, den dertigsten der maand Juny dezes jaars des avonds ten zes uren uit hem declarant en Hiltje Klazes Wiersma zijne Huisvrouw te Folsgare geboren, en aan het welk hij verklaard heeft de voornaam te geven van Tade.

Taede is het tiende kind van Ruurd Freerks en Hiltje Klazes en voor een naam moeten ze wat verder terug in de tijd. Hij wordt vernoemd naar zijn overgrootvader Tade.

Zijn beppe Baukje Taedes is in 1811 overleden. In de nalatenschap van Meinte Ruurds Abma staat een notitie waarin vermeld staat dat Baukje Taedes is geboren op 6 mei 1744. Uit het doopboek van de Hervormde gemeente Oudega, Idzega en Sandfirden blijkt dat haar ouders Tade Murks en Geertje Goverts zijn.  

Taede Ruurds wordt in de geboorte akte door zijn vader aangeven met de naam Tade precies zo als Baukje haar vaders naam geschreven wordt bij haar inschrijving in het doop register van Sandfirden.

Taede blijft de jongste van het gezin en is bijna zeven jaar oud als zijn vader Ruurd Freerks Abma, 54 jaar oud, op 16 maart 1833 overlijdt.

Aangevers zijn Taeke Jans Westendorp, oud zeven en dertig jaren, boer op Suderburen, en Wiebren Lolkes van Wieren, oud dertig jaren, boer op Strûpenkeal, beiden buren van de overledene.

Taede is boerenzoon en groeit net buiten het dorp op aan de ’leane’. Er is nog geen school en hij  krijgt les van zijn moeder en oudere broers en zusters. Het boerenwerk is een onderdeel van zijn opvoeding en als jongste zoon zal hij later als boer op de ouderlijke boerderij komen.      

Taede Ruurds is al op 18-jarige leeftijd gekozen tot kerkvoogd. Het maakt niet uit of je Teerde of Taede schrijft hij hoort nu wel bij de mensen die iets in de melk te brokkelen hebben.

It part fan it doarp oan de eastkant fan de tsjerke (Skilplein, in part fan `t Heechhiem, de ferbining tusken Skilplein en De Streek) waard eartiids de `Achterbuorren` neamd. Dit yn tsjinstelling ta de Foarbuorren oan de westkant fan de tsjerke. It Skilplein wie it sintrale punt fan dy Achterbuorren. Om `t de skoallen jierrenlang om it Skilplein stiene, waard de namme Skoalplein ek faak brûkt. It Skilplein hie as boaiumbedekking skil en dat wie fynmakke skulpen. Letter waard der ek wol grint brûkt en noch wer letter (plm 1952) is it plein yn `e mande mei de Skippersbuorren fluorre. 

De vereniging van Jeu de boules in Easterein is opgericht op 26 februari 1998.

Al een aantal jaar werd er op het dorpsfeest Jeu de boules gespeeld door de "oudere jongeren". Er bleek veel animo voor. Reden voor een aantal mensen om subsidie aante vragen bij de gemeente Littenseradiel om banen aan te leggen. (Zie onderstaande brief.)

Op 26 februari werd er een bijeenkomst gehouden voor belangstellenden. De opkomst was groot. In de pauze melden 39 personen zich aan voor het lidmaatschap. De contributie werd vastgesteld op 20, - gulden per zomerperiode. Als spelmiddag wordt de dinsdagmiddag gekozen. 

Ook wordt het bestuur vastgesteld:

Baukje Bruinsma (voorzitter)

Piet H. de Boer (penningmeester)

Sicco Scheltema (schrijver)

Annie Hartman (wedstrijdleider)

Roelie Reinhoudt (wedstrijdleider)

De aangevraagde subsidie werd toegekend op 13 juni 1998. Op 30 juni zijn er al 53 leden. Kortom; een vliegende start. Doordat alles goed is vastgelegd kunnen we deze aantallen vermelden. De notulen van de oprichtingsvergadering staan hieronder. De brief van de subdidieaanvraag staat op de Friese pagina.

Notulen "Jeu de boules" vereniging 26-02-98.

1. Oprichting "Jeu de boules" vereniging te Oosterend.

2. De voorzitter heet de dorpsbewoners hartelijk welkom.

3. Voorzitter verteld een en ander over het ontstaan van de vereniging.

4. Op uitnodiging van het voorlopig bestuur waren 3 leden van een zustervereniging uit Scharnegoutum aanwezig om de spelregels toe te lichten en om op het voetbalveld een demonstratie te geven.

5. Gedurende de koffiepauze hebben 39 personen zich opgegeven als lid.

6. Na de koffie, werd de hoogte van de contributie besproken. Besloten werd de contributie op 20,00 gulden per persoon te houden.

7. Met meerderheid van stemmen werd dinsdagmiddag aangenomen als speelmiddag.

8. Met algehele toestemming, van de leden werd het voorlopig bestuur als permanent aangenomen.

9. Op verzoek van enige nieuwe leden werd gevraagd of het mogelijk is om ook op dinsdagavond te spelen. Dit verzoek werd door het bestuur ingewilligd.

10. Het bestuur: Mevr» B. Bruinsma (voorzitter)

Dhr. P.H. de Boer (penningmeester)

Dhr. S. Scheltema (schrijver)

Mevr. Ao Hartman (wedstrijdleidster)

Mevro R, Reinhoudt (wedstrijdleidster)

11. Tijdens de koffie-pauze werden 2 soorten speelballen getoond en andere attributen die bij Jeu de Boules worden gebruikt.

De duurste ballen kosten fl 115,- per set. Een set bestaat uit 3 ballen.

De goedkoopste kosten fl 31,50 per set.

12. De drie gasten uit Scharnegoutum worden bedankt voor hun aanwezigheid en de perfekte uitleg van het Jeu de Boule spel. Hierna sluit de voorzitter de bijeenkomst.

S. Scheltema.

Oosterend 15 sept: 1998

Openen nieuwe JEU DE BOULES banen te Oosterend

Bij een goed bezochte receptie, opende de voorzitster B. Bruinsma de bijeenkomst. Zij heette alle gasten en clubleden van harte welkom.

In haar speech belichtte zij nog eens het tot stand komen van deze JEU DE BOULES banen.

Op deze receptie waren verschillende personen en instanties uitgenodigd. Voor de Gemeente Littenseradeel de wethouder dhr: D. Willemsma en tevens verschillende fractieleden van politieke partijen. Ook waren uitgenodigd de Rabobank te Oosterend, firma Jansen sport, Abbema cultuurtechnisch en drainagebedrijf, Okkema loonbedrijf, Dorpsbelang "Hald Faesje", Kaatsvereniging, Voetbalclub S.D.S., Sportvereniging Skoalleseize, Sneekercourant en een van de sponsors dhr: R. Hofstee.

Onder het genot van een kopje koffie met oranjekoek namen onderstaande personen het woord, dhr: D.Willemsma als wethouder namens de Gemeente Littenseradeel, dhr: E.Bruinsma als voorzitter sportvereniging Skoalleseize, en dhr: Terwisscha-Scheltinga als directeur Rabobank E.O..

Alle sprekers benadrukten het belang van "beter bewegen voor ouderen". De aanleg van deze JEU DE BOULES banen werd mogelijk gemaakt door een subsidie van de Gemeente van fl. 15.000, en een schenking van de Rabobank E.O. van fl. 10.000 wegens het 100 jarig bestaan van deze Bank. Enkele cadeaus werd de club aangeboden in de vorm van JEU DE BOULES ballen van de firma Jansen sport en Skoalleseize, tevens enkele enveloppen met inhoud van loonbedrijf Okkema, Kaatsvereniging en voetbalclub S.D.S., cadeaubonnen van bakkerij v/d Brug en dorpsbelang "Hald Faesje". De zitbanken werden geschonken door de volgende sponsors: Total Advies B.V., Faber Machinebedrijf B.V., en M.R.W. Accountants &Adviseurs.

Tijdens de receptie verrichtte dhr: Terwisscha-Scheltinga het openen van de banen door middel van het wegtrekken van het doek, zodat het bord met ons logo "DEUN BY" zichtbaar werd. Deze naam is bedacht door ons clublid Akke Bijlsma.

Daarna hebben enkele leden en fractieleden van de Gemeente de banen ingewijd.

Onder het genot van een hapje en een drankje kwam een einde aan deze zeer geslaagde middag.

De straatnaam `t Heechhiem is voor het eerst gebuikt na de invoering van officiële straatnamen in 1956. Daarvoor werd het als deel van de schippersbuurt en het schoolplein beschouwd. Dat is begrjipelik want de huizen op de introductiefoto staan langs de afslag van de sloot dy langs de Skipperbuorrenfeart liep en rechtaf, naar wat nu het sportveld is, stroomde. It blokje van acht is op de plaats gekomen waar oorspronkelijk een boerderij, die de eigendom van de kerk was, stond. Naderhand is dit blokje verbouwd tot een winkel met woonruimte. De boerderij is een eind verderop langs de opvaart, tegenover de boerderij van `Sjaarda` opnieuw gebouwd.

Skil is de Friese naam voor schelpen. Deze werden met pramen aangevoerd naar de Skipperbuorren en waren nodig voor de verharding van de paden. Ook het Skilplein werd met schelpen verhard. Het Skilplein was ook het schoolplein. In de volksmond werd het tot in de jaren 50 ook Skoalplein genoemd.

De zuivelfabriek is gevestigd aan de Sibadawei nummer 1. De fabriek is in 1897 in bedrijf genomen. Op 19 december 1964 is de fabriek gesloten.

In het boek Easterein is de geschiedenis van de fabriek vastgelegd. (Zie venster) De schrijvers van het boek , Marten L. de Boer. Klaas Kooistra en Folkert K. Reitsma hebben met name veel direct betrokkenen in beeld gebracht. Eastereinders, want wonen en werken zocht men liefst dichtbij elkaar. Marten L.de Boer is de schrijver van dit hoofdstuk, dat voor de Nederlandstalige versie naar beste weten is overgezet.

In het pand zijn, anno 2020, een autobedrijf en mechanisatiebedrijf actief. In de bijbehorende directeurswoning woont de eigenaar van het autobedrijf.