Bekenden

Johannes van der Zwart, geboren op 16 september 1885 te Valkenburg en overleden op 8 februari 1954 te Leiden. Zoon van: Arie van der Zwart (1849-1936) en Cornelia Bal (1858-1933) De heer van der Zwart was bekend om diverse functies die hij heeft bekleed. Wij noemen het feit dat hij onderwijzer is geweest tot 1945, was één van de oprichters van Oranjevereniging Wilhelmina, Kerkelijk ontvanger van de Nederlands Hervormde Kerk en tot slot penningmeester van vereniging "Draagt Elkanders Lasten". (opsomming wellicht niet compleet)

November 1983. Door: Jan Portengen Piet de Vries “Best grondje!”, was het oordeel van mijn collega-volkstuinder. Hij kan het weten, is opgegroeid tussen de groente, zogezegd. We rooiden, overigens met toestemming van de oorspronkelijke eigenaar, een stuk of wat rabarberstruiken uit het land van Piet de Vries achter zijn huis aan de Hoofdstraat. Reeds waren er palen uitgezet voor een vijftal woningen en verbinding met de Middenweg. “Gaat het U niet aan het hart als je ziet dat de grond, die je jarenlang bewerkt hebt, plaats moet bieden aan nog meer keuri

Februari 1982. Door: Jan Portengen Jan van den Berg Deel 1. Waarin de schrijver een oude bekende ontmoet.Hoewel niet in Valkenburg ben ik toch geboren en getogen in een dorp en werkte er als leerling in een garage. Ik en de baas deden het werk. We repareerden alles waar wielen onder zaten. Naast ons was het bedrijf van de fietsenmaker. Diens zoon en hulp was een paar jaar jonger dan ik daarom keek hij hoog tegen mij op, de gevorderde monteur. Hij bediende de benzinepomp van zijn vader, een antieke vleugelpomp, ik die van mijn baas, een modern elektrisch gedreven apparaat. Soms was er voor be

Augustus 1983. Door: Jan Portengen Slager Van Tol Met enig wantrouwen lichtte ik de deksel van de vleespan. Er was immers een nieuwe slager in het dorp gekomen. Van Kesteren was een begrip, na hem Van Tol. Maar hoe zou die nieuwe worden, slager Timmers? Ik kon geen verschil proeven.Cornelis van Tol wilde geen slager zijn. Hoewel hij goed kon leren en er van droomde arts te worden, bleef hem na de lagere school weinig keus. Moeder maakte voor haar oudste zoon een keurige, witte jas en zo werd hij aan het werk gezet in de slagerij van de familie. Kees slingerde zich een weg op de mandfiets met

Maart 1981. Door: Jan Portengen Anneke van de Broek Voorwaar het zijn barre tijden die we mogen meemaken! Het ene moment zie je de koolmeesjes het voor hen bedoelde broedhokje ontdekken alsof het er pas voor 't eerst hangt en met een bravoure of ze het zelf gemaakt hebben, een dag later raast de storm door de straten. 's Morgens een flink pak sneeuw, 's middags een zwerm spreeuwen in de kale appelboom met hun kwetterende samenzang ter ere van de heerlijke warme zon. Februari 1981. De tijd waarin hondeneigenaren angstig naar buiten kijken en zich beperken tot een wandeling naar de

Oktober 1982. Door: Jan PortengenJan van Egmond Een Chow-Chow is een uit China afkomstige, sterke hond met het uiterlijk van een kleine roestbruine beer. Met name Bimbo trok vele keren zijn tegenstribbelende baas uit de Lotsystraat naar de Achterweg en verder. Tegenwoordig moet de vrouw met hem uit. Toen ik te dicht naast zijn baas ging zitten, werd hij jaloers en drong zich tussen ons. Dus schoof ik maar wat op, de bank was breed genoeg. Zijn baas, waarover dit gesprek zal gaan, heeft vele jaren het dorp onveilig gemaakt met zijn onverslijtbare motorbakfiets en kan dat nog steeds niet laten.

Mei 1983. Door: Jan PortengenTrijntje van Delft De “pleisterplaats” beschouwende, vroeg ik mij af, of de merel die daar de vorige maand zo uitbundig de naderende lente bezong, inmiddels een nest gesticht zou hebben. Het was doodstil in de struiken. Het leek me niet waarschijnlijk. Wie gaat er nu met zulk weer broeden? De natuur immers lijkt geheel in de war. Vandaag regen en donder. Gisteren harde wind met orkaankracht. Bomen werden ontworteld, pleziervaarders verdronken. De weken daarvoor niets dan kou en nattigheid. De tijd van de ijsheiligen. Half mei 1983.Het was spreekuur, do

Maart 1986. Door: Jan Portengen Gerrit Russchenberg Mijn gastheer zat enkele meters van me af in een ouderwetse hoge leunstoel. Op zijn plekje bij het raam. Hij strekte zijn bovenlichaam, haalde hoorbaar adem en begon met een diep, sonoor geluid te vertellen, zijn tweede stem. “Er waren toen maar twee brommers in Valkenburg, ouwe Jan Varkevisser en ouwe Piet Verhaar. Ik dacht bij mijn eigen, ik ga naar Walekamp, ook zo'n ding halen. Op de terugweg bij de bunkers liepen Jan en Kees Ouwersloot. Ze lieten me stoppen. Ze wilden m'n nieuwe brommer eens goed bekijken!” Sindsdie

Februari 1985. Door: Jan Portengen. Kees Houwaard Minstens een jaar stond de voorgevel van het huis in de steigers. Langzaam maar zeker vorderde de restauratie. In de vrije uurtjes. Maar toen moest het trottoir ter plaatse worden opgebroken. De werkstellingen moesten weg. Tot verdriet van de eigenaar, die eigenlijk nog niet klaar was. Zijn vrouw echter vond het wel goed! Als je aan de blinkend gepoetste, koperen knop trekt bij de voordeur, gaat ergens binnen een bel rinkelen. Eén der zoons deed open. Ietwat besluiteloos voerde hij me door een aantal in staat van renovatie verkere

Pieter Oosterlee, zn. van Arie Oosterlee (IXe)(mr Timmermen) en Johanna Bol, geb. te Valkenburg op 12 jan 1863 12-1-1863, Gezin van Pieter Oosterlee Hij is getrouwd met Wilhelmina Lucretia Gerretsen op 27 december 1889 te Hattem, Gelderland, Nederland, hij was toen 26 jaar oud. Kind(eren): 1.    Arie Oosterlee  1890-1955 .....2.    Anna Elisabeth Oosterlee  1893-????3.    Johanna Oosterlee 1895-????4.    (Niet openbaar)5.    Theodora Hendrika Oosterlee 1901-1901

Keramist Jaap Ravelli overleden. Op een april 2011 is de heer Jaap Ravelli, overleden op de leeftijd van bijna 95 jaar. Op de rouwkaart staat de volgende tekst: "Jaap begon- samen met zijn broer Dick-  "Potterie Ravelli" in 1947 en beëindigde het bedrijf in 1977. Na die tijd bleef hij zeer creatief en verstond de kunst van het zich laten inspireren. De natuur was een continue bron voor hem. Zijn werk heeft een plaats in de vorrngeving van de jaren '50, '60 en'70 gekregen. Wij herinneren Jaap vooral als een eigenzinnig, oprecht en opgewekt mens." Corrie van Kralingen on

Mei 1982. Door: Jan PortengenJohannes Beerbaum De plaatselijke actie voor hulp aan Polen werd voor een belangrijk deel op gang gebracht door de heer Beerbaum. Om die reden kwam ik weer bij de woonboten terecht. Het Botenpad rouwde...... Pieter Barnhoorn, de oude en vroegere bewoner en eigenaar van het terrein was begraven. De dag daarop Remco Fasseur. Verbijsterd door diens dood, volgden vrijwel alle bewoners de laatste tocht van die hulpvaardige en hartelijke jongen. De gebeurtenissen hadden Johannes Beerbaum en zijn vrouw Annet Beerbaum-Meyer diep geschokt. We besloten evenwel om toch maar

Door: Jan Portengen Oktober 1980 Martien van Stijn Ik zal proberen u stap voor stap naar de gewenste herkenning te voeren, daartoe starten we van het dorpsplein! We lopen de Hoofdstraat in en steken bij de fietsenmaker de weg over. We lopen het Boonrak in tegen de rijrichting in, op nr. 3 aan de linkerzijde moeten we zijn. Nee, het is geen offerblok, daar voor het huis! Zoals een gepensioneerde zeeman een anker, heeft deze meneer een aambeeld in de voortuin gezet! Een sterke jongen, die het weghaalt! Ter verduidelijking: een aambeeld is een speciaal gevormd gietijzeren blok waarop de smi

Cornelis Meurs is geboren op 22 juli 1909 te Valkenburg en overleden op 25 september 1971 te Valkenburg, gehuwd met Neeltje van Dijk, geboren op 3 oktober 1914 in Noordwijkerhout en overleden op 29 april 1913 te Valkenburg. Kinderen: 7

Augustus/september 1984. Door: Jan Portengen. Gerrit van der Wee Een dof gebrom kondigde hun komst reeds uit de verte aan. Soms hadden ze de ondergaande zon in de rug. Je kon de condenssporen zien, in de ijle lucht. Witte strepen die uitwaaierden als staarten achter de honderden Lancasters en Liberators, zwaar met bommen beladen en op weg naar het Oosten. Later priemden de zoeklichten omhoog en bulderde het afweergeschut. Soms ontstond er aan de donkere hemel iets als een brandende fakkel die ter aarde stortte, gevolgd door een doffe dreun in de verte. Nederland was bezet gebied. In die dage

Door: Jan Portengen November 1980 Gijs Vis Proloog Om tot een goed gesprek te komen is persoonlijk contact nodig. Dat was deze keer een moeilijke zaak, ettelijke vergeefse telefonische pogingen deden mij tenslotte tot de conclusie komen met een druk bezet man van doen te hebben. Hoewel de naam Gijs Vis mij al lang geleden ter ore kwam, was mij verder slechts bekend dat hij wethouder van de gemeente was. Dat word je niet zomaar, een eerste vereiste is natuurlijk dat je je aan de Wet houdt (dat behoeft nauwelijks betoog!), maar daarnaast dient betrokkene oog te hebben voor het algemeen

Maart 1985. Door: Jan PortengenLeen van Tilburg “Hoeveel boeren zijn er in Valkenburg?” Mijn gastheer behoefde nauwelijks na te denken. “Drie”, kwam het prompt, “Van der Marel, Van Leeuwen en Van Egmond. Dat zijn de groten!” Zelf beschouwt hij zich als een kleine boer. In hart en nieren, dat wel, maar met een veestapel die tegenwoordig nauwelijks telt. Allerlei soorten beesten kwam ik tegen: konijnen, kippen, een geit, schapen (die nacht werden er vier lammetjes geboren) en koeien. De roodbonte soort overheerst nog steeds, maar ook stond er een Limousine in