Op 14 tot en met 17 juli 2022 zijn er weer de Tall Ships Races Harlingen. Wat Sail-Amsterdam eens in de vijf jaar in het groot doet, doet Harlingen op iets kleinere schaal. Desondanks zijn de Tall Ships Races Harlingen een evenement om niet te missen. Tientallen klippers en windjammers doen de enige echte zeehaven van Friesland aan.

Harlingen is op zich al een fantastisch mooie stad en zeehaven. De authenticiteit van de binnenstad en de oude haven is hier en daar van een fenomenaal niveau. Over het algemeen ligt de nieuwe en de oude haven vol met grote en minder grote zeiljachten en zeilschepen, en niet te vergeten de bruine vloot. Maar tijdens de Tallships Races Harlingen wordt daar een schepje bovenop gedaan. Zeg maar gerust een hele grote schep.

Naast de indrukwekkende driemasters en viermasters aan de kade is de hele stad in feeststemming. Er zijn allerlei activiteiten waar je aan mee kunt doen. Ook kun je de schepen van dichtbij bekijken en in sommige gevallen ook van binnen bewonderen. Er zijn arrangementen beschikbaar voor het meevaren en "meewerken" op een van de schepen.

Kortom, wederom een Fries evenement dat je niet mag missen deze zomer.

Wie Friesland ook maar een klein beetje kent, kent het Skûtsjesilen. Een reeks zeilwedstrijden met zeiltjalken die ook wel Skûtsjes worden genoemd. Er zijn eigenlijk twee Skûtsje-evenementen. Die van de SKS en die van de IFKS. De eerste heet voluit "Sintrale Kommisje Skûtsjesilen" en de tweede "Iepen Fryske Kampioenskippen Skûtsjesilen". De eerste houdt er meer regels op na als het gaat om de authentieke eigenschappen van het schip waar mee gevaren wordt. De eerste zijn de raspaarden en de tweede zijn iets minder streng in de leer als het gaat om de eigenschappen van het schip.

Als toeschouwer merk je daar niets van. Zowel bij de SKS als bij de IFKS zie je tientallen Skûtsjes jaarlijks met elkaar strijden om de roem en de eer. Dit doen ze al sinds de jaren twintig van de negentiende eeuw. Dus al bijna tweehonderd jaar. Het is een mooi schouwspel. Zeker als er een stevige bries staat. Het moet al erg hard waaien voordat de Skûtsjebemanningen er de brui aan geven. 

De Skûtsjes strijden op meerdere wateren in Friesland met elkaar. Eigenlijk doen ze alle Friese meren aan en het IJsselmeer. Bijzonder is ook de wedstrijd op de Wijde-Ee nabij De Veenhoop. Dat is een relatief smal water. Dus als je daar aan de wal staat te kijken kun je de Skûtsjes bij tijd en wijle bijna aanraken als ze voorbij laveren.

Hoe dan ook, een zomer in Friesland is niet compleet zonder een bezoek aan het Skûtsjesilen. Voor het gemak zetten we hieronder de twee agenda's. Ze sluiten perfect op elkaar aan, dus drie weken aaneengesloten kans om live het Skûtsjesilen mee te maken.

Agenda SKS

30 juli 2022, Grou, Bij De Tynje

01 augustus 2022, De Veenhoop, Bij Ie-Sicht

02 augustus 2022, Earnewâld, Sânemar

03 augustus 2022, Terherne, Vanaf de pier

04 augustus 2022, Langweer, Vanaf het strand van het dorp

05 augustus 2022, Elahuizen, Langs de oever van het dorp; Mardyk

06 augustus 2022, Stavoren, Vanaf de IJsselmeerdijk

08 augustus 2022, Woudsend, Vanaf de Indyk

10 augustus 2022, Lemmer, Vanaf de pier bij het strand

11 augustus 2022, Lemmer, Vanaf de pier bij het strand

12 augustus 2022, Sneek,Vanaf het Starteiland

Agenda IFKS

13 augustus 2022, Hindeloopen

14 augustus 2022, Stavoren

15 augustus 2022, Heeg

16 augustus 2022, Sloten

17 augustus 2022, Rustdag of inhaalwedstrijd(en) bij Echtenerbrug

18 augustus 2022, Echtenerbrug

19 augustus 2022, Lemmer

20 augustus 2022, Lemmer (finale)

Het Iepenloftspul Jorwert mag zich verheugen in een grote bekendheid. Ieder jaar is het vliegen en draven om aan kaarten te komen. De kaartverkoop is op 4 juni 2022 gestart. De voorstellingen lopen van 2 september 2022 tot 1 oktober 2022.

Bijzonder aan dit Iepenloftspul is dat het in de notaristuin van Jorwert wordt georganiseerd. Gewoon in de achtertuin dus van het monumentale pand waar in vroeger jaren de notaris woonde en werkte.

De voorstelling van 2022 heet De jacht en is geinspireerd op de Deense film ‘Jagten’ (2012) van Thomas Vinterberg. Eerder speelde Iepenloftspul Jorwert een theatrale bewerking van Vinterberg: in 2010 maakte het stuk ‘It feest’ (gebaseerd op de film ‘Festen’) al grote indruk op het publiek. Als het gaat om ‘Het feest’ over verstoorde familiebanden, probeert Tjerk Kooistra met ‘De Jacht’ de kracht van een dorpsgemeenschap te laten zien. De dynamiek van een groep mensen uit het dorp is zo sterk dat je als individu niets meer in te brengen hebt.

Met in de hoofdrol Wybo Smids, winnaar van meerdere Gouden Gurbes en recent winnaar van de Pyt van der Zee Prijs, wordt de Iepenloftspul Jorwert ook in 2022 weer een prachtige theaterproductie.

Ieder jaar wordt op Pinkstermaandag de Friese Elfsteden Rijwieltocht verreden. De 2022 editie is net geweest ten tijde van het schrijven van dit item. In de Leeuwarder Courant staat vandaag dat er nog nooit zoveel uitvallers zijn geweest vanwege kou en regen. Volgend jaar beter!

Deze fietstocht voor doorzetters wordt al meer dan 100 jaar gorganiseerd. Maar liefst 15.000 deelnemers doen jaarlijks mee. De route is ongeveer 235 kilometer lang en start en eindigt in Bolsward. Achtereenvolgens voert de route langs Bolsward, Harlingen, Franeker, Dokkum, Leeuwarden, Bolsward, Sneek, IJlst, Sloten, Stavoren, Hindeloopen, Workum en Bolsward.

Deelnemers starten in 23 verschillende groepen. De eerste groep start 's morgensvroeg om vijf uur en de laatste groep start rond acht uur in het centrum van Bolsward. Een lotingssysteem zorgt voor de indeling van de verschillende groepen. Om de tocht te volbrengen moeten de deelnemers stempels halen in alle elf Friese steden en uiterlijk om twaalf uur 's nachts weer bij de laatste finishcontrole in Bolsward zijn.

Zoals gezegd de 2022-editie is net geweest, maar in 2023 is er vast en zeker weer een Friese Elfsteden Rijwieltocht. Doe ook eens mee, je hebt nog meer dan genoeg tijd om aan de fietsconditie te werken.

Iedereen groet elkaar nog op het Flaeijelfeest. Het Flaeijelfeest wordt in 2022 al voor de 45e keer georganiseerd. Het is een uniek evenement waarbij het plattelandsleven van vroeger centraal staat. Tal van nostalgische activiteiten vormen samen het decor en een afwisselend programma voor jong en oud.

Zie een smid aan het werk en probeer het hem na te doen. Zie hoe in vroeger tijd werd geoogst, gerookt (paling welteverstaan), welke landbouwwerktuigen en voertuigen werden gebruikt. Ervaar de kracht van stoom. Aai een koe of ga mee op een boerenwagen. Bewonder de mooiste oldtimers.

Als je je er een dag lang aan overgeeft verdwijnt de nostalgie als sneeuw voor de zon en proef je de realiteit van het alledaagse leven in de negentiende eeuw. De tijd van je grootouders of overgrootouders.

Fierljeppen, het wordt tegenwoordig veel gedaan als teambuilding, maar in Friesland doen ze het al eeuwen. Vooral boeren, om zich makkelijk door de landerijen te bewegen die veelal door sloten en slootjes van elkaar worden gescheiden. Zodat de koeien niet naar het land van de concurrent overlopen.

Het schijnt dat op 24 augustus 1767 de eerste officiële fierljepwedstrijd gehouden is in het dorpje Baard. Of het toen ook al fierljeppen genoemd werd is trouwens niet bekend.

Hoe dan ook, boeren gebruiken de polsstok niet meer voor hun boerenwerk, maar de sport is sinds 1767 niet meer verdwenen en alleen maar gegroeid. Jaarlijks worden nu tientallen wedstrijden georganiseerd. Gesprongen wordt van een houten springschans. Sloten en slootjes zijn verruild voor serieuze waterpartijen van soms wel 20 meter breed. Polsstokken zijn uitgegroeid tot enorme lengtes van soms wel twaalf en een halve meter, dit is ook de maximale lengte volgens de voorschriften. Deelnemers, zowel dames als heren, springen tot wel 20 meter ver. Om blessures te voorkomen wordt gelandt in een  zorgvuldig aangeharkt zandbed.

Het fierljeprecord staat op een kleine 22 meter. 21.68 meter om precies te zijn. Het staat sinds 11 augustus 2019 op naam van Nard Brandsma. Op de foto ziet u de toen onttroonde recordhouder Bart Helmholt.

De belangrijkste wedstrijdlocaties in Friesland zijn in de dorpen Winsum, It Heidenskip, Burgum, Buitenpost en de Friese stad IJlst.

Iedere fierljepwedstrijd is een genot om bij te wonen. Niet alleen vanwege het spektakel zelf maar ook omdat je voelt dat je deel uitmaakt van een lange traditie, eentje die teruggaat tot 1767.

Voor een compleet overzicht van de wedstrijddagen en tijden gaat u naar de website van de Frysk Ljeppers Boun (bond van Friese Fierljeppers).

De Harlinger Visserijdagen werden in 2009 uitgeroepen tot Beste Regio-evenement van Nederland. In de loop van de jaren (er zijn al meer dan 50 edities geweest!) zijn ze uitgegroeid tot een topevenement waar niet voor niets vele tienduizenden bezoekers op af komen.

Eind augustus staat Harlingen gedurende enkele dagen bol van activiteiten voor jong en oud: muziek, dans, theater, beeldende kunst, sport, folklore, etcetera. De combinatie met het unieke decor van de enige zeehavenstad van Friesland zorgt voor een unieke sfeer.

De 2022-editie vindt plaats op 31 augustus tot en met 3 september 2022. Het belooft weer een fantastisch spektakel te worden!

Kleinschaliger, maar net zo gezellig, zijn de visserijdagen van Makkum (elk oneven jaar in augustus) en die van Stavoren (elk even jaar in juli).

Dokkum is de meest noordelijke stad van Nederland en van Friesland. De stad had ooit een open verbinding met zee via het Dokkumer Grootdiep. Tegenwoordig is dit moeilijk voor te stellen maar in 1597 vestigt zich in Dokkum de zogenaamde Admiraliteit. De taak van de Admiraliteit was het uitrusten en bemannen van zeeschepen ter verdediging van de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden. Een soort van voorloper van de Koninklijke Marine.

Dokkum wil deze markante geschiedenis levend houden door het jaarlijks organiseren van de zogenaamde Admiraliteitsdagen. Een meerdaags topevenement, voor het eerst georganiseerd in 2011. De 2022-editie is op 1, 2, 3 en 4 september 2022.

Sinds 2011 is het evenement uitgegroeid tot een "must-see". Het is een muzikaal, cultureel, culinair en cultuurhistorisch evenement dat zijn weerga niet kent in Friesland. Vier dagen lang is de stad Dokkum gehuld in een zestiende eeuwse ambiance.

Ga naar de site van de Admiraliteitsdagen om een indruk te krijgen van het programma. Een aanrader van de bovenste plank.  

De Friese Ballonfeesten is een spektakel dat ieder jaar eind juli/begin augustus plaatsvindt op de Nutsbaan in Joure. De 35e editie wordt in 2022 op 20 tot en met 24 juli gehouden. De laatste dag van het evenement staat in het teken van een oldtimerexpositie en -rally. De toegang is gratis, maar wees op tijd want de zitplaatsen zijn beperkt.

Tijdens het meerdaagse evenement stijgen tientallen heteluchtballonnen op afkomstig uit de hele wereld. Bijzonder spectaculair zijn de zogenaamde "special shapes", ballonnen met een bijzondere vorm, bijvoorbeeld een locomotief, motorfiets, draak of doedelzakspeler.

Het evenement wordt omkleed door allerlei andere activiteiten: muziek, kermis, kinderactiviteiten en ga zo maar door. De Ballonfeesten werden in 1986 voor het eerst gehouden en zijn sindsdien uitgegroeid tot het grootste ballonevenement van Nederland. Joure dankt zijn nickname Balloon-City er aan.

Kortom, ben je eind juli 2022 in Friesland, mis dan de ballonfeesten in Joure niet!

Al sinds 1814 vindt ieder jaar begin augustus "Hardzeildag" plaats op de Snitsermar (het Sneekermeer). In 1934 ontstond daaruit de Sneekweek, inmiddels al vele jaren het grootste Europese zeilevenement op binnenwater.

De zeilwedstrijden in de vele verschillende klassen beginnen op de eerste zaterdag van augustus en duren tot en met de donderdag daarna. De opening op vrijdagavond bestaat uit de "vlootschouw": een show met honderden boten en vuurwerk. De woensdag is nog steeds de traditionele "Hardzeildag".

Behalve op het water is er ook in Sneek zelf volop activiteit. Eigenlijk staat de stad de hele week op z`n kop. Maar laat je niet afschrikken door wat drukte. Iedere liefhebber van de Sneekweek zegt dat als je de Sneekweek een keer echt hebt meegemaakt dat je er dan voor altijd verliefd op blijft.

Dus noteer in uw agenda, Sneekweek 2022 start op 5 augustus 2022 en eindigt op 11/12 augustus 2022.

Volgens mij zijn plastic koeien voor het eerst in Friesland opgedoken tijdens Simmer-2000. Dit was een Fries zomerevenement tijdens het eerste jaar van het derde millennium. Je kunt het evenement zien als een Fries onderonsje en reünie op provincieschaal. Friezen kwamen van heinde en ver om het Fries zijn met elkaar te delen, te beleven en te vieren.

Onder het predikaat "Fryslân, lân fan kij" (Friesland, land van koeien) werden 500 kunststof koeien gefabriceerd en in het landschap tentoongesteld. Wellicht omdat de levende exemplaren op stal stonden en de weides wel wat zwart-bont-gevlekt kon gebruiken als landelijk decor van het Simmer-2000 evenement.

We zijn inmiddels ruim 20 jaar verder. Er is veel veranderd. Koeien zijn in Friesland gewoon weer in de weide te zien. Weidegang en kruidenrijk gras zijn gangbare begrippen geworden in melkproductie en melkconsumptie. Als je nu door Friesland rijdt zie je bij tijd en wijle meer weides mét koeien dan weides zonder koeien.

Plastic koeien leven langer dan echte. Na ruim 20 jaar zijn ze er nog volop. Vaak als ornament in particuliere tuinen of als blikvanger voor bedrijven, zoals notabene bij de Fonterra mega-kaasfabriek in Heerenveen, die hebben een heleboel. Ik maak er een gewoonte van om ze te fotograferen. Je ziet ze in allerlei kleuren. Het wordt inmiddels een bonte verzameling.

Vandaag staat in de Leeuwarder Courant dat de Friese veeboeren de komende jaren een hard gelag wacht. Velen van hen zullen gedwongen moeten stoppen. Ik vraag me af hoe de provincie Friesland over nog eens ruim 20 jaar eruit zal zien.

Moeten we straks weer plastic koeien "van stal" halen zeker. Dacht het niet!

"Fryslân, lân fan kij"

FrieslandWonderland is een populaire website. Vele duizenden mensen gebruiken deze website wekelijks om zich te oriënteren op Friesland of zich voor te bereiden op een verblijf. U kunt uw bedrijf, accomodatie of producten onder de aandacht brengen bij dit brede publiek. Hiervoor meldt u zich aan als deelnemend bedrijf. U krijgt dan een eigen inlogcode waarmee u uw advertentie of bedrijfspresentatie, inclusief doorlink, helemaal naar eigen wens kunt samenstellen en beheren.

Bedrijfspresentaties worden standaard getoond op plaats- en regionaal niveau. Tegen meerprijs zijn presentaties ook op gewest- en provinciaal niveau te tonen. De pagina die u nu bekijkt heeft dezelde opmaak als van een bedrijfspresentatie.

U krijgt toegang tot een beheersysteem waarin u statistieken kunt bekijken m.b.t. de prestaties van uw advertentie of bedrijfspresentatie. Dit alles voor een vast jaarlijks bedrag van slechts € 50,-- exclusief btw, ongeacht het aantal doorkliks.

Heb je altijd al eens de tocht der tochten willen rijden, maar vind je het op de schaats veel te ver? Nu is er ook de enige echte elfstedentocht met de camper!

Natuurlijk neemt deze camperelfstedentocht je mee langs een aantal iconische plekken van de tocht op de schaats. Ook komt de schaatssport tijdens de camperroute ruimschoots aan bod. Maar de elfsteden zijn veel meer dan dat! Naast dat ze stuk voor stuk een bijzondere geschiedenis kennen, zijn de stadjes heel gezellig en leuk om te bezoeken. Of je nu het liefst een museum in duikt, een wandeltocht maakt of liever neer ploft op een terrasje.

De elfstedentocht met de camper hoeft trouwens niet binnen 24 uur gereden te worden. Rijd de route lekker op je gemakje en neem de tijd om de elfsteden te bewonderen en je stempels te verzamelen. Je hoeft de tocht ook niet in Leeuwarden te beginnen, zolang je alle elf stempels maar verzamelt! 

De Camperelfstedentocht kan het gehele jaar gereden worden, september tot en met mei is echter de beste reistijd.

Joure ligt in Zuidwest-Friesland. Midden in het waterrijke en bij toeristen populaire Friese merengebied. Joure heeft van oudsher twee belangrijke wapenfeiten. Douwe Egberts en klokkenmakerijen. Beide zijn nog steeds springlevend in de plaats.

Douwe Egberts heeft er een grote productiefabriek en biedt veel lokale werkgelegenheid. Klokkenmakerijen zijn er ook nog, alhoewel deze tak van bedrijvigheid wel onder druk staat. De ooit niet aan te slepen Friese staartklok heeft sterk ingeboet aan populariteit. Ooit waren er tientallen klokkenmakerijen in Joure, er zijn nog een handjevol over. Museum-Joure vertelt het hele klokkenverhaal, mocht u interesse hebben.

Maar, ondanks recente grondige renovatie moet de Jouster toer het zonder tijdsaanduiding doen. Eeuwenlang heeft deze markante kerktoren symbool gestaan voor de lokale klokkennijverheid en de kwaliteit van haar producten. Nu even niet. De klok moet het doen zonder wijzers. Naar het schijnt zijn deze beschadigd tijdens een recente storm en worden ze hersteld of vervangen.

Hoe dan ook, onder aan de toren staat een klein beeldhouwwerk, het heet "de drie toeristen". Ze turen naar boven. Ze kijken vast en zeker naar het uurwerk van de Jouster toer als verwijzing naar de lokale klokkenindustrie. Echte Jousters doen dit even niet en hopen dat het de rest niet opvalt.

Sibrandahûs is een gehucht tussen Dokkum en Burdaard. In de regio is het vooral bekend vanwege een prachtig Middeleeuws kerkje (waar ook getrouwd wordt) en een niet erg spannende brug over de Dokkumer-Ee. De brug verbindt Noord en Zuid, kleigrond en zandgrond, én liefdesrelaties.

De meeste mensen kennen het fenomeen van de liefdesslotjes. Je ziet het vooral in de grote romantische toeristensteden. Geliefden hangen een hangslotje aan een brugleuning als teken van eeuwige trouw en liefde. 

Voor veel geliefden westelijk van Dokkum heeft de brug in Sibrandahûs in vroeger jaren een belangrijke rol gespeeld. Ik hoorde een verhaal tijdens een voorleesavond in de kloosterkapel in Jannum, niet ver van Sibrandahûs. Het verhaal ging over Gerben en Ybeltsje. Hij woonde aan de noordkant van de Dokkumer-Ee, zij aan de zuidkant. Hij was een welgestelde boerenzoon, zij dochter van een eenvoudige arbeider. Hij kwam van de kleigrond, zij van de zandgrond. 

Het verhaal combineert onmogelijke liefde, rang en stand en een geheime ontmoetingsplaats bij de brug van Sibrandahûs.

Het verhaal trof me in het hart, mijn ouders trof hetzelfde lot. Hij was zoon van het hoofd van de school, zij was dochter van een eenvoudige groenteboer. Hij kwam van de noordelijke kleigrond, zij van de zuidelijke zandgrond. Hij schreef liefdesgedichten en schetste de brug van Sibrandûs erbij als te nemen obstakel. Heit was een romanticus.

De liefde overwon, zowel bij Gerben en Ybeltsje als bij mijn ouders. Had het fenomeen bestaan dan hadden er regelmatig liefdesslotjes aan de brug van Sibrandahûs gehangen.

Tegenwoordig halen we onze boodschappen meestal bij de supermarkt. In vroeger tijden was dat anders. Dan ging je naar de lokale dorpsbakker, -slager en kruidenier.

In het Friese dorpje Molkwerum vind je nog zo'n traditioneel bakkerwinkeltje. Volgens de website is het meer dan 100 jaar oud. het heet Bakkerwinkeltje Ald Molkwar.

Wat valt er te zien en te beleven: Een authentiek bakkerswinkeltje uit 1916, een eind 18e eeuwse woonkamer met bedstee, een beschilderde deur uit 1722, een koffie-theeschenkerij met terras aan het water, een ontsnappingsluikje uit de 2de wereldoorlog, wisselende exposities.

Begeleide rondwandelingen kunnen op afspraak worden gepland. Ook kunnen koekproeverijen worden georganiseerd voor groepen vanaf 8 personen.

Vrije entree.

De terp van Hegebeintum is de hoogste terp langs de Friese kust, met een hoogte van bijna 9 meter boven de zeespiegel. Op de terp is het schilderachtige, 12e eeuwse kerkje te zien. Aan de voet van de terp van Hegebeintum vind je Bezoekerscentrum Terp Hegebeintum. Hier zijn toegangskaarten verkrijgbaar voor de rondleidingen naar de terp en 12de eeuws kerkje.

In het bezoekerscentrum kan men wisselende exposities bezichtigen, souvenirs kopen en is er een VVV-agentschap. Ook kunt u hier één van de dorpslogementen boeken in Jannum of Ferwert. In het Petit Restaurant of op het terras kunt u genieten van een drankje en een hapje en het weidse uitzicht.

De Dokkumer-Ee is een trekvaart tussen Dokkum en Leeuwarden en het meest markante deel van de Elfstedentocht. Het is onderdeel van het traject Bartlehiem naar Dokkum dat twee keer moet worden afgelegd. De mooiste en enige route langs de Dokkumer-Ee volg je via Burdaard en Wyns. Langs de Noordoever ligt een fietspad. Langs de zuidoever een kleine kronkelweg geschikt voor auto’s.

Hier en daar kun je stoppen en door het weiland lopen tot aan de oever van het riviertje. Vorige week stond ik op zo’n plek oog in oog met een legendarisch schip. Het was de Ecolution, ooit ontworpen door de eerste Nederlandse astronaut Wubbo Ockels (1946-2014). Wubbo had vanuit de ruimte de aarde geobserveerd en werd getroffen door de schijnbare fragiliteit van de atmosfeer. Vanaf dat moment heeft hij zich volledig ingezet voor duurzaamheid. Het schip de Ecolution is een resultaat van zijn inzet en innovatieve geest. Destijds gold het schip als de ultieme visie op duurzaam varen. Het werd naast de wind ook aangedreven door waterstof. 

De Ecolution is inmiddels overgeschilderd in frisgroen en oranje. De oorspronkelijke naam Ecolution staat nog fier op een van de innovatieve gieken van het schip. Het schip heeft nu als thuishaven Lauwersoog.

Van oudsher zit het maken van muziek in het bloed van de Friezen. Het Friese volkslied mag zich ook ver buiten de provincie verheugen in enige bekendheid. Niet in de laatste plaats vanwege publieke uitvoeringen tijdens schaatswedstrijden in Thialf, voetbalwedstrijden in Heerenveen of omlijsting van het skûtsjesilen of het fierljeppen. 

De oudere generaties Friezen herinneren zich het zingen in de huiskamer. Begeleid door harmonium of trekharmonica. De hele buurt kwam er soms op af.  Tegenwoordig laten we het zingen vaak over aan anderen. Het harmonium heeft plaats gemaakt voor de TV of stereo-installatie. Streamingdiensten voeren nu de boventoon.

Mar vergis je niet, Friesland heeft een keur aan bands, soloartiesten, troubadours en wat dies meer zij. Al dan niet optredend in de Friese of een streektaal. Griet Wiersma, Piter Wilkens, De Kast, Twarris, Nynke Laverman, zomaar een handjevol klinkende namen.

De Waddeneilanden zijn de spreekwoordelijke ’parels’ van Friesland. Vier, of eigenlijk vijf op een rij. Texel, Vlieland, Terschelling, Ameland en Schiermonnikoog.  Texel valt op deze website helaas buiten de boot omdat het bij de provincie Noord-Holland hoort en deze website nou eenmaal over Friesland gaat.

Het ene Waddeneiland is nog mooier dan het andere. Een paar belangrijke en populaire eigenschappen hebben ze gemeen, de onmetelijk lange goudgele zandstranden.

Bij een bezoek aan een van de Waddeneilanden doen zich een paar bijzondere fenomenen voor. Bij vertrek en aankomst en op de boot kan het heel druk zijn, maar als je eenmaal op het eiland bent verspreidt deze drukte zich en ervaar je rust en ruimte. Destemeer als je op het strand bent aanbeland. Daar heb je kilometers zandstrand helemaal voor jezelf. Een ander fenomeen is dat je gezichten van de boot herkent op het eiland, op het fietspad of op het terras. Je ziet telkens weer dezelfde mensen voorbijkomen. Hierdoor lijken de Waddeneilanden groot en klein tegelijk.

Hoewel de Waddeneilanden allemaal dezelfde basisingrediënten bevatten zoals dorpjes, duinen en stranden, zijn ze op een bijzondere manier toch ook  weer verschillend van elkaar. Het ene eiland heeft meer bossen, het andere eiland meer heide. Het ene meer cranberryvelden het andere meer weilanden en boerenbedrijven. Het ene is autoluw en het andere niet. Allemaal hebben ze vele kilometers aan wandel- en fietspaden. De jeugd weet vooral Terschelling te waarderen. Gezinnen Ameland. Natuurliefhebbers en vogelaars Schiermonnikoog. Vlieland heeft een wat exclusiever karakter en is populair bij celebs.

Eén fenomeen blijft tot nu toe onbesproken, "eilandgevoel". Je moet er geweest zijn om dit fenomeen te herkennen. Het begint zodra de boot de trossen heeft losgegooid en eindigt als je bij terugkomst weer voet aan vaste wal zet in Holwerd, Lauwersoog of Harlingen. Er zijn boeken over geschreven. Dit eilandgevoel heb je, voor zover ik weet, alleen op de Waddeneilanden!

De Waddenzeedijk bij Hallum is op de zondagmiddag een populaire plek om uit te waaien. Doordeweeks is het er een stuk minder "druk". Achter de dijk ligt natuurgebied Het Noarderleech.

Het is de plek waar in 2006 tientallen paarden werden gered toen ze werden verrast door het wassende zeewater. De verhoogde ringdobben waar de paarden destijds een veilig heenkomen op zochten liggen er nu weer bij zoals het hoort. Destijds was de wereld te klein. Het nieuws over de gestrande paarden ging viral. Alle grote nieuwszenders pikten het op. Ringdobben zijn drinkplaatsen voor het vee. Het water in de drinkplaatsen is lichtbrak maar desondanks goed drinkbaar voor het vee.

Vanaf de uitkijktoren bij Kunstwerf het lage Noorden is dat prachtig te zien. Net als het monumentale kunstwerk "De Tempel" van Ids Willemsma.

Akkrum is in de vroege Middeleeuwen als terpdorp ontstaan. Doordat het gunstig gelegen was aan de zuidelijke oever van de oude, meanderende waterloop de Boarn kon het dorp zich voorspoedig ontwikkelen.

Toen er in de 19de eeuw goede weg- en spoorverbindingen kwamen, kon Akkrum de hoofdplaatsfunctie van de grietenij Utingeradeel overnemen van het minder gunstig gelegen Aldeboarn. De Overijsselsestraatweg kwam als rijksweg in 1827/’28 gereed en in 1868 werd het spoor aangelegd. Het was al eerder een passageplaats voor het verkeer: ‘Akkrum is een vermaaklyk Dorp, dewyl alles, wat te paarde of met rydtuig van Leeuwarden naar ’t Heerenveen en verder wil, hier door zynen weg moet neemen’ werd aan het einde van de 18de eeuw geschreven. Intussen had het dorp zich vanaf de terphoogte langs het water en de Slachtedijk ontwikkeld tot streekdorp.

Het streekdorp buigt met de waterloop mee tot een elegante hoofdstructuur. Van west naar oost laten de Ljouwerterdyk, het Heechein, de Buorren, de Kanadeeskestrjitte en verderop de Boarnsterdyk bovendien een aangename afwisseling van gesloten bebouwing en open ruimten zien. Gedurende de 19de eeuw raakte de streek aan beide zijden geheel bebouwd. Omstreeks 1900 was Akkrum in het oosten aan het kleine buurdorp Nes vastgegroeid. De eerste dorpsuitbreidingen in de 20ste eeuw vonden daar plaats. Onder meer het volksbuurtje met tuinstadkarakter van De Túntsjes en De Stripe uit 1919.

Na de oorlog kreeg het wijkje in het zuidoosten, achter het station, gestalte en toen begon ook de woningbouw in een zuidelijke strook. Het in 1949 in traditionalistische Delftse Schooltrant ontwikkelde Sinnebuorren kreeg de karakteristiek van de optimistische wederopbouw. Daarna zijn in de jaren zestig achter de Boarnsterdyk tussen Akkrum en het oude Nes woonstraten aangelegd. Dit dorpsdeel is door Rijksweg N32, later verdubbeld tot autosnelweg A32, min of meer van Akkrum afgesneden. Vanaf het begin van de jaren zeventig is de wijk ten noorden van de Boarn ontwikkeld en aan het einde van de 20ste eeuw is de omvangrijke waterwijk Boarnstee ten noorden van Akkrum in het landschap gelegd.

De hervormde kerk staat in het midden van het dorp op een voormalig ruim en hoog kerkhof. De ingetogen zaalkerk is in 1759 gebouwd ter vervanging van het middeleeuwse godshuis. De toren met drie geledingen en een ingesnoerde spits is in 1882 opgetrokken. De kerk bezit meubilair uit de 17de en 18de eeuw en in vier grote rondboogvensters zitten gebrandschilderde vensters met wapens uit 1760/’62 die in 1940 zijn gereconstrueerd. Schuin hier tegenover staat de doopsgezinde kerk. Weliswaar teruggerooid, maar zij compenseert het met een opvallend neoclassicistisch front met een dorische ingangspartij en een charmante koepeltoren. Het is een van de vroegste kerken in Friesland in deze stijl en gebouwd door aannemer Jacob Romein die vrij zeker zijn zoon Thomas Romein het ontwerp liet maken.

Ten westen van de hervormde kerk staat achter een ruime tuin het tehuis voor ongetrouwde dames en weduwen Welgelegen. S. Hoekstra ontwierp het in 1924 in expressionistische stijl waarbij vooral de middenpartij tussen de iets scharnierende vleugels met de rijzige kap opvalt. Het tehuis staat op het terrein waar vanouds een buiten stond met een bijzondere tuin waarvan aan het Heechein het prachtige, achtzijdige tuinhuis met koepeldak uit de 18de eeuw van bewaard is gebleven.

Een bijzondere tuin is nu te vinden aan de Ljouwerterdyk, een landschappelijke tuin van Gabe Westra rond het in 1901 door gemeentearchitect F.H. Hoekstra in een zeer decoratieve stijl ontworpen Coopersburg. Het is een tehuis van 22 kamerwoningen die alle een tuitgeveltje kregen, bedoeld voor minvermogende ouderen. De uit Akkrum afkomstige Folkert Kuipers (Cooper) stichtte het tehuis nadat hij in Amerika fortuin had gemaakt. Kuipers heeft voor zichzelf en zijn vrouw een mausoleum laten oprichten, in 1906 uitgevoerd naar ontwerp van J.H. Schröder in de Sezession-variant van de Jugendstil. Naast de ingangspartij staan pleuranten en erboven de portretmedaillons van Cooper en zijn vrouw.

Achlum is een terpdorp met een bijzondere vorm. De befaamde Slachtedyk loopt zuidelijk om de oude kern heen, terwijl de Achlumervaart er noordwaarts langs loopt. In het midden ligt het open, afgegraven gedeelte van de terp dat thans als ruim kaatsveld in gebruik is. Op het zuidelijke gedeelte van de hoge terp staat de middeleeuwse kerk met diaconiewoningen en pastorie en westelijk daarvan de zogenoemde "kloosterplaats" een monumentale 18de-eeuwse kop-hals-rompboerderij.

Noordelijker staat in een levendig ritme hoofdzakelijk 19de-eeuwse bebouwing langs de vaart, waarbij vooral van de meer oostelijk gelegen huizen de bijzondere pannen op de daken opvallen. Dat zijn de rood of blauw geglazuurde Lucas IJsbrandpannen met een leivormig patroon, ontwikkeld in Makkum en op het panwerk van Achlum nagemaakt in de periode rond 1900. Bij de vaart staat tussen de schilderachtige bebouwing de karakteristieke voormalige dorpsherberg. Ten westen van de dorpskom is enige bedrijvigheid te vinden en de dorpsuitbreidingen hebben na de oorlog vooral in het oosten, aan de andere kant van de Hitzumerweg plaats gevonden.

De hervormde kerk staat op de hoge terprest. Het gebouw is in oorsprong 12de-eeuws, de sporen van romaanse bogen en dichtgezette venstertjes zijn nog in stukken tufstenen muurwerk te zien, vooral aan de noordzijde. Daar zit een fraai, maar onthoofd reliëf van roze Bremer zandsteen uit de 14de eeuw in het muurwerk. De toren dateert uit de 15de eeuw en de houten bekroning met spitsje is van 1789. Inwendig heeft de kerk een gave protestantse inrichting met vroeg-17de-eeuws meubilair. Tegen de buitenkant van de zuidelijke muur staat een herinneringsplaat voor Ulbe Piers Draisma, een boer die in 1811 de eerste onderlinge brandwaarborg van Friesland oprichtte.

Ten oosten van Achlum staat ten noorden van de Slachtedyk op een omgracht terrein Groot Deersum, nu een 18de-eeuwse boerderij, maar voorheen een state waarvan de stinspoort nog boven de gracht staat. De enige in Friesland die voorzien is van trapgevels.

De meeste mensen die Holwerd kennen, kennen Holwerd van de boot naar Ameland. Ieder jaar passeren vele duizenden toeristen het dorp. Ze zijn onderweg naar dit mooie waddeneiland en hebben haast. De boot wacht niet. Ze komen via Leeuwarden of Dokkum en laten Holwerd letterlijk rechts liggen. Holwerd is voor hen, al naar gelang de vaarrichting, niet meer dan een slinkende of groeiende imposante kerktoren achter een Waddenzeedijk.

Ik was er toevallig en heb het dorp toch maar eens van dichtbij bekeken. De kerk is van dichtbij nog imposanter dan verwacht. Kraaien vliegen rondjes om de toren en laten van zich horen. Gevarieerde gevels staan in het gelid aan weerskanten van de straten. Strak in de lak. Holwerd wordt goed onderhouden.

Ik slenter langs café het Amelander Veerhuis. Er is een feest aan de gang en de deur staat open. De sfeer zit er al goed in. Een paar feestgangers wenken van achter het raam dat ik binnen moet komen. Ik aarzel, groet en loop door.

Een paar jaar geleden is een plan ontwikkeld om de Waddenzeedijk door te steken om van Holwerd een zeehaven te maken. Het plan is tot in Brussel en Den Haag positief ontvangen. Ik weet niet of het doorgaat want heb er al lang niets meer van gehoord.

Stel je voor dat zeelieden het dorp kunnen aandoen op hun reizen. De kerktoren als baken. Het zou nog gezelliger worden in café het Amelander veerhuis.

Zuidwestelijk van Leeuwarden liggen aan weerskanten van de N359 twee piepkleine dorpjes. Het zijn Húns en Leons. Ze liggen zo dicht bijelkaar dat ze ook wel als tweelingdorpen worden aangeduid.

Verkleinwoorden liggen voor in de mond als je Húns en Leons probeert te beschrijven. Beide dorpjes hebben een prachtig oud kerkje bovenop een klein terpje. Verspreid daaromheen een paar huisjes en boerderijtjes. 

Eeuwenlang hebben de twee dorpen het weidse Friese landschap met elkaar gedeeld. Lijdzaam hebben ze moeten toezien dat in de jaren zestig de provinciale N359 door ambtenaren kaarsrecht met een lineaal door het landschap werd getrokken. Perfect tussen de tweelingdorpen door. De vooruitgang houd je niet tegen.

Gelukkig hebben de dorpen een oversteek gekregen zodat je nog steeds van het ene naar het andere dorp kunt komen met auto of fiets. Ze doen daarom nog steeds samen een wedstrijdje mooiste dorpsgezicht. U mag het zeggen!

Abbenwier is een buurtschap bij het Friese dorp Jirnsum. Je komt er via de Abbengawiersterdyk. Linksaf tussen Oudeschouw en Jirnsum.

In het voorjaar is het er prachtig als de bermen vol staan met Fluitekruid, Koolzaad, Boterbloemen en Paardebloemen.

De Abbengawiersterdyk is een van de laatste echte oude betonwegen in Friesland. Hij bestaat uit tegen elkaar aan gelegde betonplaten met een bitumenvoeg daartussen. Het is een mooie maar smalle weg. De aanliggende boeren gebruiken de weg doordeweeks voor zwaar landbouwverkeer.

In het weekend is het er veel rustiger. Het is dan een perfecte weg voor een toertochtje met fiets of auto. Stop even bij de picknicktafel met uitleg over het gebied en het landschap.

Wel voorzichtig rijden, want het decennialange zware doordeweekse landbouwverkeer heeft zijn tol geëist! De betonplaten zijn gebarsten en liggen her en der en schots en scheef. 

Niet erg wat mij betreft. Niets aan doen, het betonmozaiek doet denken aan enorme ijsschotsen. Een eerbetoon aan schaatster Atje Keulen-Deelstra die naar het schijnt in Abbenwier op een van de boerderijen heeft gewoond.

De schoonheid van Friesland zit soms in het alledaagse waar je snel aan voorbijrijdt. Zo tref je noordelijk van Dokkum, onderweg naar Lauwersoog een spreekwoordelijk "schilderij" in het landschap. Het is het dorpje Jouswier. Niet meer dan een kerkje, een paar huisjes en een voormalig boerderijtje bovenop een miniscuul en niet erg hoog terpje. 

Het dorp laat zich vooral goed zien in de winter en het voorjaar. De rest van het jaar verschuilt het zich grotendeels achter het gebladerte van de bomen.

De compositie van het geheel is uitmuntend. De rode daken in combinatie met het groen van de weilanden geven het contrast en kleur.

Ik weet niet of de gemeente zonnepanelen toestaat op de daken van Jouswier. Ik zou zeggen, alsjeblieft niet doen!

Onderweg van Oosternijkerk naar Dokkum rijd je langs Wetsens. Wel opletten want je bent er zo voorbij.

Vroeg in het voorjaar staan de bomen om het kerkhof van de tufstenen St. Vitus-kerk (12e eeuw) nog niet vol in het blad. Je ziet het monumentale kerkje op een kleine terp hoog boven het maaiveld uitsteken.

Vrolijk gekleurde kleren hangen over een paar stoelen op het kerkhof bij een vers graf. Ze vallen eerst uit de toon, later lijken ze op hun plaats als creatieve uiting, kunstwerk, een laatste eer aan de overledene. Ik vraag me af of de kleren niet weg gaan waaien want er staat een stevige bries.

Het is geen kunstwerk noch laatste eer. Vanavond is er een voorstelling in de kerk en de kleren zijn opgehangen om te luchten.

Hoe dan ook, een memorabel bezoekje aan een monumentaal kerkje verstopt in het landschap boven Dokkum. 

Op een onopvallende plek in Burgum staat "Monumint foar it Bintsje (1999)" van Anne Woudwijk.

Anne Woudwijk (1952) is een van de meest bekende Friese beeldhouwers.Hij heeft zich lange tijd gespecialiseerd in het bewerken van een van de meest uitdagende materialen, Belgisch hardsteen.

Zijn werken zijn in Friesland op tientallen plaatsen te vinden.

Als je van Joure naar Terherne rijdt kom je het dorpje Akmarijp tegen. Het vormt eigenlijk een tweelingdorp met Terkaple.

Midden in Akmarijp staat een mooie klokkenstoel op een kleine begraafplaats. De toegang van de begraafplaats is voorzien van een prachtig smeedijzeren hekwerk. Dorpen die te klein waren voor een echte kerk lieten klokkenstoelen bouwen voor het begeleiden van belangrijke gebeurtenissen zoals begrafenissen.

Links en rechts van de begraafplaats staan een paar mooie exemplaren van typisch Friese boerderijen. Links een kop-hals-rompboerderij en rechts een stelpboerderij.

Snikzwaag is een klein streekdorpje net boven Joure. Het is een verzameling boerderijen, verspreide vrijstaande huizen en huisjes, en aan het begin een degelijke klokkenstoel op een mooie, maar heel kleine begraafplaats omzoomd door een evenzo klein grachtje.

Klokkenstoelen werden in Zuidwest Friesland gebouwd in dorpjes die te klein waren voor een echte kerk. De klokkenstoel werd gebruikt bij begrafenissen en andere belangrijke gebeurtenissen en had dus een belangrijke functie voor het dorp.

Rond deze klokkenstoel staan een paar monumentale oude bomen waarvan vooral de rode beuk en de treurwilg het meest in het oog springen. Het is voorjaar, dus zonder teveel blad aan de bomen een uitgelezen kans voor een paar mooie foto's.

(Deze reportage is in opbouw. Er worden nog foto's aan toegevoegd)

Wie Friesland zegt, zegt Elfsteden. Elf prachtige historische steden en stadjes. Echt groot zijn ze geen van allen, maar stuk voor stuk staan ze bol van sfeer, historie en cultuur. Allemaal zijn ze verbonden via het water. Vandaar dat men aan het begin van de 20e eeuw het idee opvatte om een schaatstocht te organiseren via alle elf steden. Daarmee was de elfstedentocht geboren. Sindsdien is deze 15 keer verreden.

In alle jaargetijden zijn de elf Friese steden een bezoek waard. Geniet van de historische panden, de monumentale vaak middeleeuwse kerken, de parken en de stadsfonteinen. Deze fotoreportage geeft u een voorproefje.

Als je van Sneek naar Bolsward rijdt via de A7 zie je direct na Sneek aan de rechterkant het prachtige Epemastate liggen. Het ligt prachtig omzoomd door bomen en bossages zoals alle staten en stinzen in Friesland.  

Als je via Blauwhuis binnendoor naar Nijland rijdt kom je via de zogenaamde Hemdijk. Een prachtige historische dijk die Friesland eerder beschermde tegen de Middelzee. De Hemdijk meandert prachtig door het Friese landschap en toont  prachtige uitzichten op boerderijen en middeleeuwse kerken.

-

11 augustus 2021 was een heerlijke dag op de Waddeneilanden. Terwijl op het Friese vaste land, slechts een paar kilometer zuidelijker, grote wolkenpartijen zich samenpakten, was het op de eilanden stralend weer. Resultaat was een fotogeniek weertype.

Donkere wolken achter een fraai door de zon beschenen vuurtoren.

Als je vanuit Blauwhuis binnendoor richting Sneek rijdt kom je via een van de mooiste dijkweggetjes van Friesland, de Hemdijk. Daarbij kom je een van de mooiste Friese dorpjes tegen: Westhem.

Als je komend vanaf Hindeloopen de provinciale weg naar Workum vermijdt kom je via de Lange Leane Workum binnen. Dat is verreweg de mooiste route naar Workum. Na de molen kom je via de historische sluis Workum binnen en zie je de eeuwenoude scheepswerf en een geweldig mooi oud stadslogement waar tegenwoordig restaurant Seburch in gevestigd is.

Harlingen is een prachtige havenstad. In de zomer is het er een komen en gaan van historische zeilschepen die vooral de Waddenzee bevaren.

Zie ook de unieke reportage over de prachtige Stevenaak Minerva die gespot is onder Schiermonnikoog.

Soms komt alles bijelkaar alsof het zo hoort, een windstille zomervond, een prachtige wolkenlucht en een prachtig historisch zeilschip. Op zo'n moment ben je blij dat je een camera bij je hebt. Al is het maar een camera van een smartphone zoals in dit geval.

Hoe dan ook, het resultaat is een serie foto's waar ik blij van word.